Historia rasy
Powstanie ragdolli jest owiane pewną tajemnicą, szukając informacji na temat historii tej rasy nie sposób nie natknąć na sprzeczne ze sobą fakty. Jednak wszystkie źródła zgodnie przyjmują, iż założycielki hodowli tych niesamowicie zjawiskowych kotów jest Ann Baker.
Legenda głosi, iż we wczesnych latach sześćdziesiątych mieszkanka Kalifornii wyżej wspomniana Ann Baker przygarnęła pół dzikiego kotkę, która ulegała wypadkowi samochodowemu. Koteczka o wdzięcznym imieniu Josephine była niezwykle piękna, swoim wyglądem przypominała białą angorę. Jej oryginalny wygląd i bardzo przyjazny temperament sprawiały, iż Ann Baker uznała, że kotka zostanie protoplastą nowej rasy kotów – ragdolli. Josephine została skrzyżowana z kotem birmańskim. Dzięki kolejnym skojarzeniom z różnymi rasami na przestrzeni wielu lat uzyskano taki wygląd ragdolli jaki możemy podziwiać dziś. Dlatego też powszechnie uznaje się, iż ragdolle są rasą wywodzącą się z skrzyżowa? kotów birmańskich, perskich oraz burmańskich.
Charakter
Ragdolle niezwykle szybko zżywają się ze swoimi właścicielami, towarzyszyć im niemal o każdej porze dnia i nocy. Wrodzona ciekawość nie pozwala biernie przyglądać się rzeczywistości, ale z werwą i dozą nowych pomysłów poznawać zaskakujący świat oraz rządzące nim prawa.
W miarę swoich możliwości starają się nam pomagać w różnych przedsięwzięciach lub też z iskierką w oku obserwować rozwój wydarzeń. Przywiązują się na tyle mocno, iż podporządkowują się naszemu trybowi życia. Tak więc, gdy my śpimy one również (chyba, że mają „ważne sprawy” do załatwienia), gdy czytamy czytają razem z nami itd. Ragdolle są kotkami niebywale inteligentnymi, reagującymi na imię oraz w spokoju przyjmujące nasze wyjaśnienia bądź reprymendy. Ragdolle w usposobieniu są spokojne i zawsze chętne do zabawy, uwielbiają również wszelakie pieszczoty. Istotnym pozostaje fakt, iż charakter każdego Ragdolla jest niepowtarzalny o czym decydujemy także my sami wzajemnie kształtując wspólny świat.
Cechą charakterystyczną tej rasy jest tzw. wiotczenie mięśni. Każdy ragdoll podniesiony do góry, rozluźnia wszystkie mięśnie i bezwładnie zwisa. Stąd też pochodzi nazwa rasy: ragdoll w języku angielskim oznacza szmaciana lalka. Oczywiście nie w każdej sytuacji takie zjawisko można zaobserwować. Aby kot mógł się całkowicie odprężyć musi być na rękach osoby, której bezgranicznie ufa. Przez to zjawisko powstało wiele mitów na temat tej rasy min. dotyczących niezwykłej odporności ragdolli na ból – oczywiście jest to nieprawda. Ragdoll jak każdy inny kot, ból odczuwa w takim samym natężeniu.
Urok Ragdolla pozwala sądzić, że jest to wręcz kot z bajki, obok którego nie sposób przejść obojętnie.
Wygląd i pielęgnacja
Ragdolle należą do kotów półdługowłosych. Oznacza to, iż ich włos jest średniej długości. Cechą charakterystyczną tych pięknych kotów jest jedwabiste futerko, w dotyku przypominające sierść królika.
- Futro ragdolla nie wymaga szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych, jednakże systematyczne szczotkowanie zapobiega tworzeniu się kołtunów (które i tak są rzadkim zjawiskiem wśród kotów tej rasy) oraz pozwala na utrzymanie okrywy włosowej w należytym stanie. Ragdoll to kot duży, muskularny o niezwykle charakterystycznej budowie?.
- Głowa powinna być duża o lekko klinowatym kształcie, z czołem delikatnie spłaszczającym się ku górze.
- Policzki ragdolla powinny być pełne a nos z lekkim zagłębieniem u nasady sprawiający z profilu wrażenie zjeżdżalni.
- Broda powinna być silna i wyraźnie zarysowana.
- Uszy natomiast są średniej wielkości, szeroko rozstawione i delikatnie zaokrąglone na końcach.
- Oczy są okrągłe o pięknym, głębokim niebieskim kolorze.
- Łapy ragdolla natomiast są średniej długości, silne i muskularne, tylne są zawsze dłuższe od przednich. Dzięki temu ragdoll uzyskuje niezwykle charakterystyczny chód, którego nie sposób pomylić z żadnym innym. Pomiędzy placami, koty tej rasy maja sterczące kępki sierści.
- Ogon ragdolla jest długi i niezwykle gesty. Im dłuższy tym większym uznaniem się cieszy.
Umaszczenie
Wyróżniamy 3 różne odmiany umaszczenia ragdolli:
- bicolory,
- colourpointy,
- oraz colourpointy mitted.
Bicolory maja charakterystyczna odwróconą ‘V’ na pyszczku, która jest zawsze koloru białego. Łapy i brzuch bicolora powinny być również białe.
Colourpointy natomiast mają łapy, maskę (na pyszczku), uszy i ogon w odpowiedniej odmianie barwnej innej niż białej np. Colourpoint niebieski, powinien posiadać łapy i maskę na pyszczku w kolorze niebieskim.
Colourpoint mitted natomiast charakteryzuje się białym podbródkiem oraz białymi rękawiczkami na przednich i białymi ‘butami’ na tylnych łapach.
Powyższe umaszczenia występują w następujących kolorach:
- niebieskim,
- liliowym,
- seal,
- czekoladowym,
- kremowym,
- rudym
- oraz szylkretowym.